Yeni Antlaşma’nın birçok yerinde Mesih hakkında Mezmurlar’dan alıntı yapılmaktadır. En bilineni ise, Mezmur 22:1’de yer alan, ‘‘Tanrım, Tanrım, beni neden terk ettin?’’ sözüdür. Aslında genel olarak baktığımızda birçok Mezmur’un Mesih adına ya da Mesih hakkında konuştuğunu görürüz. Bu durum erken kilise döneminde Hristiyan yazarlar tarafından da kabul edilmekteydi.
Makalede Mesih’e işaret eden dört Mezmur’a yer vereceğiz:
1. Mezmur
Öncelikle 1. Mezmur ile başlayalım. 1. Mezmur, bazı yanlış davranışlarda bulunmayan (Mezmur 1:1), ancak Tanrı’nın öğretisinden zevk alan ve gece gündüz onu düşünen (Mezmur 1:2) birinin duyması gereken sevinci dile getirir. O, kökleri tatlı suyun derinliklerine uzanan ve yaşamı boyunca iyi meyveler veren bir ağaca benzetilen adamdır.
Çok anlamlı ve kısa bir Mezmur’dur. Peki bizler bu sözlere nasıl karşılık verebiliriz? Öncelikle eğer böyle bir adam Tanrı’nın bereketlerine sahipse, ben de o adam gibi olmak isterim. Öyleyse o adam gibi kötülüklerden uzak duracağım. Onun yaptığı şeyleri düşüneceğim ve onun gibi davranacağım. O zaman Tanrı beni de bereketleyecektir. Ancak şunu unutmayalım ki, ne yaparsak yapalım o adamın seviyesine ulaşamayız. Hristiyan yazarlar, bu tanıma uyan tek kişinin sadece İsa Mesih olduğunu söylemiştir.
O, kutsanmıştır ve umudum Mesih’te olduğu için, bereketlerin bana da ulaşmasını diliyorum. Eski bir ilahinin sözleri şöyledir: ‘‘Kendisinde yaşadığım İsa’nın başına ebedi onur konmuştur. Bu yüzden Rab’bin kutsaması üzerimdedir.’’
6. Mezmur
6. Mezmur, Tanrı’nın yargısı altında bulunan Davut’un günahkar olmanın acısını hissetmesiyle başlar (Mezmur 6:1–7). Acı çekmektedir (Mez. 6:3) ve kederden ağlamaktadır (Mez. 6:6-7). Ancak 8. ayetten itibaren, ‘‘Ey kötülük yapanlar, uzak durun benden’’ diyerek imanla konuşur. Tanrı’nın dualarını işittiğinden ve ağlayışını gördüğünden emindir.
Günahkar insanlar olarak Davut’la özdeşleşiriz. Bununla birlikte kötülük yapanlara bizden uzak durmalarını ve Tanrı’nın dualarımızı işittiğini bilmelerini isteriz. Peki bu yetkiye ve güvene nasıl sahip olabiliriz? İsa’nın Yuhanna 12:27’de ‘‘Yüreğim sıkılıyor’’ sözünün Mezmur 6:3’te tekrarlandığını görüyoruz. ‘‘Uzak durun benden, ey kötülük yapanlar’’ sözünün, İsa’nın yargı hakkında konuştuğunda söylediği sözler olduğunu anlıyoruz (Matta 7:23; Luka 13:37).
İsa, bizler için günah sunusu haline gelen Kral’dır (2. Korintliler 5:21). Günahların cezasını ödeyen İsa, aynı zamanda tövbe etmeyenlerin kendinden uzak durmasını buyuran Kral’dır.
109. Mezmur
109. Mezmur’da kötülerin cezalandırılması için dua edilmektedir. Oldukça güçlü bir ifadeye sahiptir. Mezmuru incelediğimizde, Davut’un haksız yere suçlandığını ve Tanrı’nın kendisini haklı çıkarması için dua ettiğini görüyoruz. Hatta 109. Mezmur, Martin Luther tarafından ‘Teselli edici Mezmur’ olarak adlandırılmıştır.
109. Mezmur, Yeni Antlaşma’ya üç nedenle bağlıdır. Birincisi, hiçbir neden yokken adamdan nefret ediliyor (Mezmur 109:3). Tıpkı İsa’dan nefret edildiği gibi (Yuhanna 15:25). İkincisi, adam ‘Görevini bir başkası üstlensin’ diye dua etmektedir (Mezmur 109:8). Elçi Petrus, Yahuda İskariyot için bu ayeti referans göstermiştir (Elçilerin İşleri 1:20). Üçüncüsü, adamla alay edildiği söyleniyor (Mezmur 109:25). Tıpkı İsa’yla alay edildiği gibi (Matta 27:39; Markos 15:29).
109. Mezmur’da görüldüğü gibi yalnızca İsa Mesih bu şekilde dua edebilir. Çünkü herkesin hak ettiği cezayı üstlenen kişi O’dur.
145. Mezmur
‘‘Ey Tanrım, ey Kral, seni yücelteceğim, adını sonsuza dek öveceğim.’’ Kral Davut, 145. Mezmur’a bu sözlerle başlıyor. Mezmurların birçoğu Tanrı’yı över. Ancak 145. Mezmur’da Davut, bunu sonsuza dek yapacağını söylüyor. Bizler de her gün Rab’bi övmeyi isteriz. Ancak Mezmur 1’de olduğu gibi burada da hayal kırıklığı yaşayabiliriz.
İbraniler 13:15 şöyle der: ‘‘İsa aracılığıyla Tanrı’ya sürekli övgü kurbanları, yani O’nun adını açıkça anan dudakların meyvesini sunalım.’’ İbraniler 2:12’ye göre İsa, Mezmur 22:22’deki sözleri söylemektedir (Adını kardeşlerime duyurayım, topluluğun ortasında sana övgüler sunayım.)
İbraniler 2:12 hakkında yorum yapan John Calvin, ‘‘Mesih, yüreklerimizi Tanrı’ya övgü yağdırmaya yönlendiren büyük bir koro şefidir’’ ifadesinde bulundu. Gerçekten İsa Mesih, kilisesinin Tanrı’yı yüceltmesine öncülük eden kişidir. Dolayısıyla 145. Mezmur gibi övgü dolu bir Mezmuru okuduğumuzda, İsa’nın korosuna katılmaya çağrılıyoruz.
Koro şefi İsa’dır, ezgi İsa’nındır ve melodi O’na aittir. Bizlerin yapması gereken tek şey koroya katılmaktır. Bu da övgüyü sevinçli ve çoşkulu bir çağrı haline getirir.