İznik İnanç Bildirgesi, Tanrı’nın Oğlu İsa Mesih’in tanrılığını güçlü bir şekilde ilan etmesiyle bilinir. Bu, Oğul’un “Baba ile aynı özden” olduğu görüşünde açık şekilde görülür. Ancak daha az bilinen şey, İznik İnanç Bildirgesi’nin sadece onun tanrılığını değil, aynı zamanda tanrılığını ilan etme şeklidir. İnanç Bildirgesi, Oğul’un Baba’dan ebedi ‘soy’ olarak tanrılığa sahip olduğunu teyit…
Dördüncü yüzyıldaki İznik Konseyi’ni çevreleyen tartışmalar doğrudan Baba Tanrı ile ilgili olmasa bile, Baba’nın Oğul ve Ruh’la ilişkili olarak nasıl tasavvur edildiğini kökten şekillendirmiştir. MS 325’ten 381’e kadar olan tarihsel olay, Oğul ve Kutsal Ruh’un konumuna değinirken, bunu Baba’nın oluşturduğu uzun bir gölge ortamında yapar. Bu “gölgeye” dikkat etmek, Kilise’nin İznik Konseyi’ndeki “Tek Tanrı’ya,…
Kilise, kültürün ayartıcı çağrısına kulak vermeye eğilimli olabilir. Yüreklerimizi Tanrı’nın sesine odaklamak için yardıma ihtiyacımız vardır. Tanrı bize çeşitli araçlar vasıtasıyla yardım eder. Tanrı’nın Sözü’nü dikkatle dinlemekten doğan iman, Tanrı’nın Kilise’ye gerçekten ne söylediğini duymanın daha derin deneyimlerine bizi çekmek ister. Dünya dikkatimizi çekmek için birçok güç kullanır – buna baskı da dâhildir. Ancak…
“Annesi Kilise olmayan kişinin, Tanrı da Babası olamaz.” (Cyprian) 249 yılında Roma İmparatorluğu Kilise’ye karşı on bir yıl süren acımasız bir saldırı başlattı. Kilisenin çektiği acıların beklenmedik yansımaları oldu. Binlerce kişi inancı uğruna kahramanca ölürken, birçok Hıristiyan ise hayatlarını kurtarmak için tanrılara kurban verdi. Daha sonra bu kişilerin çoğu tövbe etti ve kiliseye…
Bu dönemde yazılmış bir kitap, Süryanice Didascalia Apostolorum (Elçilerin Öğretişleri), Roma Pers sınırında Doğunun Batı ile buluştuğu yerde, ‘yeni ırktan Hıristiyanlar’ın’ nasıl biraraya gelip tapındıkları ve ilişkilerini düzenledikleri hakkında en eski ayrıntılı anlatımlara yer vermektedir. Günümüze kalmış en eski kilise elkitabıdır ve Edessa ve Antakya arasında 225-250 yılları arasında yaşamış, büyük olasılıkla Yahudi olan…
Birçok kişi Sezareli Eusebius’u, ‘Kilise Tarihinin Babası’ olarak tanımaktadır. Ancak erken kilise dönemi tarihçisi Robert M. Grant, şu soruyu sordu: ‘‘Kilise Tarihinin Babası, tarih mi yazdı?’’ Yahudi tarihçi Doron Mendels, Eusebius’un Kilise Tarihi’ni bir ‘medya devrimi’ olarak tanımlamaktadır. Başka bir yazar ise Eusebius’un ‘bir tarihçiden ziyade bilgi aracısı’ olduğunu belirtir. İmparator I. Konstantin’i ‘Tanrı’nın…
İkinci İznik Konsili‘nin merkezinde yer alan konu, ikonların doğası ve Kilise’deki yerleriyle ilgilidir. 8.yüzyıl Bizans dünyası ikona kırıcılar ve ikona destekçileri olmak üzere ikiye bölünmüştü. Bizans’taki bu olayların nasıl patlak verdiğini anlamak istiyorsak, bu dönemin yaşanmasına neden olan tarihsel süreci anlamamız önemlidir. İkonaların kökeni, M.S. 200’lü yılların başında yeşeren Hristiyan sanatıdır. Bu tarihten önce…
Justinianos’un teşvikiyle düzenlenen bir önceki konsil, Kalkedoncuların ve Monofizitçilerin arasındaki ayrılığı sona erdirememişti. Gün geçtikçe bu görüş ayrılığı İmparatorları daha fazla sıkıntıya sokuyordu. Justinianos’dan sonra, Batı ve Doğu kiliselerini barıştırma çabaları İmparator Herakleios altında devam etti. Konstantinopolis Patriği Sergius bu birleşmeyi gerçekleştirmek için, teolojik altyapıyı sağlayan kişi olacaktı. Sergius Kalkedoncu ve Miyafizit görüşlerinin arasında…
Kalkedon Konsilin’deki anlaşılmazlıklar, kilisenin bölünmesine neden olmuştu. Bir tarafta Batı kiliseleri, İsa’nın Tanrısal ve insansal doğalarını, Kalkedon’daki amentüye göre tanımlıyordu. Diğer tarafta ise, Doğu Monofizitçi kiliseler bu amentüyü reddedip, Kirilios’un (μία φύσις, “mia physis”- tek esas/doğa) formülünü kullanıyorlardı. Bizans imparatorları için en korkutucu şey, ilahiyatçıların bir konuda uzlaşamamasıydı. “Tek Tanrı- Tek İmparator- Tek İmparatorluk-…
Patrik Kirilios’un ölümünden iki sene sonra, (M.S. 444) Efthikes adındaki bir rahip, Nesturî öğretişlerinin Konstantinopolis’te yayılmasını önlemek isterken, yeni bir öğretiş yaymaya başladı. Efthikes’e göre; Mesih İsa’nın ilahi ve insan doğaları kaynaşmıştı. Yani Mesih İsa’nın iki doğası değil, tek doğası (φύσις, physis) vardı ve bu tek doğada Tanrısal doğa insani doğayı bir nevi yutmaktaydı.…